اگر لوله منزلتون گرفته و به دنبال راه های موثر برای بازکردن آن هستید به شما پیشنهاد میکنیم که این مطلب را بخوانید، چراکه ما در این مطلب تمامی راههای مناسب را جمع آوری کردیم تا در قالب یک مقاله آن را مطالعه کنید.
در زیر ما چند مورد از روش های لوله بازکنی را برای شما شرح میدهیم تا با استفاده از آن بتوانید مشکل لوله گرفته خود را حل کنید.
از این روش برای گرفتگی های خفیف و سطحی استفاده میشود. منظور از لوله بازکنی دستی، استفاده از یک تلمبه است. به این صورت که اول قسمت پلاستیکی تلمبه را بر روی دهانه لوله قرار میدهید. این قسمت را طوری بر روی دهانه لوله قرار دهید که کاملا آن را بپوشاند و هوا راه خروجی به بیرون نداشته باشد. برای اینکه تلمبه بهتر به لوله بچسبد میتوانید مقداری پارافین به دور لبه پلاستیکی آن بمالید و مقداری هم آب بر روی سینک روشویی بریزید. حالا دسته تلمبه را محکم به سمت پایین فشار بدین و اینکار را چندین مرتبه انجام دهید، طی انجام اینکار هوای داخل پمپ تلمبه به سمت لوله حرکت میکنه و باعث میشه که مواد زائد حرکت کنند.
زمانیکه گرفتگی لوله شما سطحی است بهتره که از تلمبه استفاده کنید. چون اینکار بهتر از استفاده از مواد شیمیایی تاثیر میذاره. توجه داشته باشید که در طول تلنبه زدن هوا به زیر آن نفوذ نکند. بعد از اینکه لوله باز شد مقداری آب درون لوله بریزید تا مواد زائدی که در داخل لوله هستند، دوباره موجب گرفتگی لوله نشوند و به داخل چاه بروند.
یکی از گزینه های دیگری که برای گرفتگی های سطحی مناسب است، استفاده از مواد لوله بازکنی شیمیایی است. سرعت تاثیر این مواد خیلی سریع نیست، به همین دلیل پس از ریختن محلول در داخل لوله باید کمی صبر کنید تا لوله باز شود. بعد از آن حتما مقداری آب در داخل لوله بریزید تا محلول در داخل لوله باقی نماند چرا که باقی ماندن آن سبب خوردگی و از بین رفتن لوله میشود.
یکی از نکات ایمنی که باید در این حالت رعایت کنید این است که بعد از ریختن محلول در داخل لوله، صورت خود را به داخل لوله نزدیک نکنید تا گازهایی که از آن متصاعد میشود با صورت شما برخورد نکند.
یکی از نکات ایمنی دیگر هم این است که قبل از خرید محلول شیمیایی مورد نظر خود دقت کنید که متناسب با نیاز شما باشد، زیرا بعضی از این مواد برای باز کردن لوله های سینک ظرفشویی مناسب است و بعضی دیگر برای باز کردن لوله های فاضلاب حمام و دستشویی استفاده میشود. علاوه بر این، حتما قبل از استفاده از محصول راهنما و دستورالعمل استفاده آن را به دقت بخوانید.
به پودر لوله بازکن چنته گفته میشود، برای استفاده از این پودر باید آن را در داخل لوله خشک بریزید و پس از گذشت چند دقیقه در داخل لوله آب بریزید.
از این روش برای رفع گرفتگی هایی استفاده میشه که ناشی از جمع شدن خاک و مواد جامد است. نحوه کار این دستگاه به این صورت است که با تلمبه زدن، هوا در داخل دستگاه فشرده میشود و با قرار دادن دهانه دستگاه بر روی دهانه لوله و آزاد کردن اهرم دستگاه این هوای فشرده شده وارد لوله میشود و با فشار خود مواد زائد را جا به جا میکند. اگر با بار اولی که از این روش استفاده کردید لوله باز نشد اینکار را چندین بار امتحان کنید تا لوله باز شود.
اگر تمامی روش های بالا را امتحان کردید اما باز هم لوله شما باز نشد باید از روش دیگری به نام فنر لوله بازکنی استفاده کنید. از فنر لوله بازکنی برای باز کردن لوله هایی استفاده میشود که گرفتگی آنها سخت است.
ما دو نوع فنر لوله باز کنی داریم یکی دستی و یکی برقی، و تفاوتی هم که این دو نوع باهم دارند در سرعت حرکت آنهاست. فنر لوله بازکنی یک وسیله ای شبیه به دریل است و از یک موتور و یک فنر تشکیل شده است. فنر این دستگاه قابل انعطاف است و زمانیکه ان را در داخل لوله قرار میدهیم میتواند در داخل خمیدگی های لوله خم شود و حرکت کند.
ابتدا دستگاه را روشن کنید و فنر لوله باز کن را به آرامی در داخل لوله قرار دادید تا به قسمت گرفتگی های لوله برسد. انقدر این کار را ادامه دهید تا خاک و مواد جامدی که در داخل لوله قرار گرفته اند و باعث گرفتگی آن شده است، حرکت کنند و به سمت چاه بروند.
در هنگام استفاده از فنر دقت کنید که در زمان چرخش از داخل لوله خارج نشود. در این مورد اگر تجربه استفاده از دستگاه را ندارین پیشنهاد میکنیم که از افراد فنی و کاربلد کمک بگیرید.
ما در این مطلب سعی کردیم که روش هایی ساده و کاربردی را برای شما توضیح دهیم تا با استفاده از آن همه افراد بتوانند مشکلات لوله های گرفته خود را برطرف کنند. البته دقت داشته باشید که در روش های گفته شده آنهایی که نیاز به استفاده ابزارهای حرفه ای دارند را خودتان انجام ندهید و برای آنها از افراد حرفه ای و آموزش دیده کمک بگیرید.
همانطور که میدانید پس از اینکه نشانه های پر شدن چاه فاضلاب را دریافت کردید، باید جهت تخلیه آن اقدام کنید. لازم است بدانید که تمامی افرادی که در عملیات تخلیه چاه نقش دارند به نحوی در معرض خطرات ناشی از آن هم قرار دارند. به همین علت تصمیم گرفتیم نکات ایمنی در تخلیه چاه را بیان کنیم تا با دانستن آنها از میزان خطرات و حوادث ناشی از آن کم شود.
عملیات تخلیه چاه به خودی خود کاری خطرناک نیست، اما گاها افرادی که در این عملیات نقش دارند با رعایت نکردن نکات ایمنی حوادث و خطراتی را برای خود و دیگران به وجود می آورند. بنابراین لازم است افراد با توجه و دقت کافی به رعایت اصول ایمنی بپردازند و در حفظ جان خود و سایرین کوشا باشند.
دلایل مختلفی برای حوادث ناشی از تخلیه چاه وجود دارد، که این دلایل اهمیت رعایت نکات ایمنی در این خصوص را برای ما یادآور میشوند.
استفاده از وسایل ایمنی در تخلیه چاه نقش مهمی در حفظ جان کارگران ایفا می کند و از حوادث احتمالی پیشگیری می نماید. بنابراین پیش از شروع عملیات لوله بازکنی و تخلیه چاه از ایمنی شرکت های ارائه دهنده خدمات مطمئن شوید.
حال که با نکات ایمنی در تخلیه چاه آشنا شدیم، باید اقدامات لازم قبل از تخلیه چاه را نیز بدانید که در ادامه توضیح خواهیم داد. در ابتدا باید وضعیت چاه را از نظر پُر یا خالی بودن بررسی کنید. سپس محل چاه فاضلاب منزل خود را پیدا کنید که برای تشخیص محل چاه فاضلاب خود لازم است تا یکی از روش های زیر را به کار بگیرید:
یکی از نکات حفر چاه، فاصله آن با دیوارهای اطراف است. حداقل فاصله ای که چاه باید با دیوار های اطراف خود داشته باشد، سه متر است.
معمولا پس از پایان حفر چاه درب چاه را با یک موزاییک متفاوت مشخص می کنند و با استفاده از آن محل چاه را پیدا می کنند.
بعد از استفاده از آب، فاضلاب تولیدی توسط لولههای فاضلاب به درون چاه فاضلاب ریخته میشود. اگر محیط ساختمان ساکت باشد، با کمی دقت میتوان صدای فاضلاب را شنید. زمانیکه فاضلاب از ارتفاع بالا به درون چاه ریخته میشود میتوانید این صدا را دنبال کنید تا به محل چاه فاضلاب برسید.
حال که محل چاه را پیدا کردهاید فقط یک قدم به تخلیه چاه باقی مانده است. این که آیا چاه خالی است و یا اینکه پر شده و باید عمل تخلیه چاه را انجام داد.
اگر هم نتوانستید چاه فاضلاب را پیدا کنید یا متوجه حجم مصرفی آن نشدید، میتوانید با یک متخصص تخلیه چاه و یا شرکتهای تخلیه چاه م کنید تا شما را راهنمایی کنند. تخلیه چاه فاضلاب یک عملیات پردردسر و هزیته بر است، اما زمانی که چاهتان پُر شد حتما اینکار را انجام دهید، چرا که نادیده گرفتن آن سبب به وجود آمدن حوادث چاه میشود. شرکت های ارائه دهنده خدمات فنی علاوه بر تخلیه چاه مواردی چون لایروبی، لوله بازکنی، تعمیر توالت فرنگی و . را انجام میدهند و شما میتوانید برای انجام اینگونه موارد هم با آنها تماس بگیرید و گاها از مشاوره رایگان آنها بهره ببرید.
دی اریتور(Deaerator) وسیله‌ای است که برای جدا سازی گازهای حل شده در آبی که تغذیه ی بویلر بخار است و حذف کردن اکسیژن به کار میرود. اکسیژن دلیل اصلی خوردگی در خطوط تغذیه، منابع ذخیره آب داغ، بویلر و پمپ ها می باشد. این در حالی است که اگر آب تغذیه بویلرعلاوه بر اکسیژن دارای کربن دی اکسید نیز باشد، آنگاه PH آب کاهش یافته و خاصیت اسیدی به آب داده می شود، که این آب اسیدی موجبات افزایش سرعت خوردگی آهن می شود. دی اریتورها برای پایین آوردن میزان اکسیژن حتی تا 20 ppm یا کمتر از آن مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اولین مرحله در جدا سازی گازهای اضافی از آب تغذیه بویلرها، گرم کردن این آب میباشد تا اکسیژن از آن خارج گردد. همانطور که میدانید میزان حضور گازهای محلول در آب با دما رابطه مع دارد، یعنی هر چه دمای آب بالاتررود، میزان اکسیژن موجود کمتر می‌گردد. به طور معمول منابع تامین آب بویلر در درجه حرارت 85 تا 90 درجه عمل می‌کنند تا میزان اکسیژن موجود در آب را به 2 mg در یک لیتر کاهش دهد.
در صورت استفاده از دی اریتورها در فشار اتمسفر یا در خلاء، نمی توان دمای آن را بیش از حد بالا برد چون احتمال تبخیر آب و وقوع پدیده کاویتاسیون در پمپ ها بالا می رود. معمولاً برای غلبه بر این مشکل دی اریتورها را در ارتفاعی بالا تر از پمپ‌های تغذیه قرار میدهند و به سراغ دی اریتورهای تحت فشار می روند.
دی اریتور ها در فشار اتمسفر به دلیل این مشکلات، تنها توان جداسازی مقداری از اکسیژن نامحلول در آب را دارند مابقی اکسیژن موجود در آب را باید با اضافه کردن مواد شیمیایی مانند سدیم سولفات و هیدرازین از بین برد. در نقاطی که نباید مواد شیمیایی به آب اضافه گردد از دی اریتورهای تحت فشار استفاده می‌گردد تا بتوان اکسیژن را تا حد لازم از آب تغذیه خارج کرد.
دی اریتور ها را می توان در کل به سه دسته تقسیم بندی کرد:
دی اریتورهای تحت خلا (دمای آب تا 82 درجه سانتی گراد)
دی اریتورهای اتمسفریک (دمای آب تا 100 درجه سانتی گراد)
دی اریتورهای تحت فشار (دمای آب تا 105 درجه سانتی گراد)
به‌طور کلی دو نوع دی اریتور وجود دارد، نمونهٔ سینی دار و نمونه اسپری شونده که در زیر به توضیح هر کدام میپردازیم:
نمونهٔ سینی دار دارای یک بخش هوازدایی گنبدی شکل در بالای مخزن ذخیره کننده آب بویلر است. آب بویلر وارد بخش عمودی هوازدایی میشود و از روی سینی‌های منفذدار به پایین جریان پیدا میکند. بخار فشار پایین که عمل هوازدایی را انجام می‌دهد از پایین سینی‌های منفذدار وارد میشود و از طریق منافذ به سمت بالا جریان می‌یابد. در بعضی موارد به جای سینی از پرکن‌ها استفاده میشود تا تماس و ترکیب شدن بین آب بویلر و بخار مؤثرتر باشد.
بخار، گازهای حل شده در آب بویلر را جدا میکند و از طریق شیر خروجی که در بالای قسمت گنبدی شکل قرار دارد به اتمسفر می‌دهد. اگر این شیر به اندازه کافی باز نشود دی اریتور به صورت ناقص کار میکند و باعث میشود بخش زیادی اکسیژن همراه آب وارد بویلر شود. اگر بویلر، آنالایزر میزان اکسیژن نداشته باشد، میزان بیش از حد کلر در بویلر باعث میشود شیر تخلیه به اتمسفر کامل باز نشود. در بعضی از طراحی‌ها از کندانس کننده در خروجی استفاده میشود تا مایع مانده شده در گاز را بازیابی کند. لوله خروجی گاز به سمت اتمسفر معمولاً دارای یک شیر است و به گونه است که تنها اجازه عبور مقداری اندکی بخار را برای آشکار بودن مسیر دود می‌دهد.
آب هوازدایی شده به مخزن افقی در پایین جریان می‌یابد که از آنجا به سمت بویلرهای تولید بخار پمپ میشود. بخار کم فشاری که از ته مخزن افقی وارد شده و درون آن اسپری میشود برای گرم نگه داشتن آب بویلر ذخیره شده در مخزن است. عایق کردن سطح بیرونی مخزن نیز برای کاهش هدر رفت گرما است.
دی اریتور اسپری شونده دارای یک درام افقی، بخش پیش گرم کن (E) و یک بخش هوازدایی است. این دو بخش به وسیله یک صفحه (C) از هم جدا شده‌اند. بخار کم فشار از طریق اسپری‌هایی که در ته درام قرار دارند وارد آن میشوند. آب بویلر به صورت اسپری به بخش E پاشیده میشود و با بخاری که از طریق پخش کننده به بالا می‌آید پیش گرم میشود. هدف از به کار بردن نازل اسپری کننده آب بویلر A و بخش پیش گرم‌کننده این است که آب بویلر را برای جداسازی راحت‌تر گازهای حل شده در آن تا دمای اشباع گرم و راهی بخش بعدی هوازدایی کند.
آب پیش گرم شده بعد از آن وارد بخش هوازدایی (F) میشود و در آنجا با بخار خارج شده از پاشنده‌ها به صورت کامل هوازدایی میشود. گازهای جدا شده از آب از طریق خروجی در بالای مخزن به اتمسفر فرستاده میشوند. همانند حالت قبل ممکن است در بعضی از موارد از کنداس کننده برای بازیافت آب خروجی به همراه گاز استفاده شود. همچنین لوله خروجی گاز به سمت اتمسفر معمولاً دارای یک شیر است و به گونه است که تنها اجازه عبور مقداری اندکی بخار را برای آشکار بودن مسیر دود می‌دهد. آب هوازدایی شده از ته مخزن به سمت بویلرهای تولیدکننده بخار پمپ میشود.
در انتها امیدواریم که توضیحات داده شده در رابطه با دی اریتور برای شما عزیزان مفید و کاربردی بوده باشد.
درباره این سایت